In de voorbije zes maanden is er een verdere evolutie geweest in de richting van meer zelfstandigheid, meer gelijkwaardigheid, meer initiatief van alle betrokkenen.
Dit op zijn beurt leidt tot meer verdieping en verder open komen.
Op aanraden van Douwe (zie de opzet) worden de bijeenkomsten van de meeste groepen telkens door iemand anders begeleid.
Deze verdeling van het leidinggeven begint ook tijdens de retraite-weken steeds meer vorm te krijgen.
De coördinatie van de retraite-weken wordt steeds lichter, het initiatief komt steeds meer van iedereen. Elk heeft zijn inbreng bij het kiezen van teksten/opnames, bij het voorlezen van teksten, het begeleiden van oefeningen, plannen en uitvoeren van praktische taken.
Meer alles vanzelf laten gebeuren dus, vanuit de stilte. Zo kan Ieder ervaren wat het is, een deel te zijn van het geheel, gedragen te worden door het geheel.
Tijdens de Stilteweek (Cadzand, augustus) bleek het ook nuttig om regelmatig een gespreks-rondje in te lassen.
” Bij de bijeenkomsten is enerzijds het inzicht belangrijk, anderzijds dient ook het gevoelsmatig bewustzijn open te komen. Een spreken vanuit de eigen ervaring op het eigenste moment is dan het enige wat kan gedaan worden. Hiervoor is eerlijkheid nodig, een werkelijk durven zien/voelen/tonen van wat zich aandient.” (een deelneemster)
” In het begin van de stilteweek op Cadzand was er nog een zekere afstand, vrijblijvendheid, ook het gevoel dat ik zo uit zou kunnen stappen, dat het niets uitmaakte; maar, door alles wat ineens gebeurde, de grotere participatie van iedereen die over zijn/haar eigen ervaring ging vertellen, door de gezamenlijke hartmeditatie gericht op de diepe Eenheid, de openhartige diepe gesprekken die ontstonden vanuit het Zelf, werd ik bewust van die diepere Eenheid, verbondenheid die zo waardevol werd en bleef. Die vrijblijvendheid ging over in een diep eenheidsgevoel dat nog steeds en voor altijd aanwezig is tussen ons waar alle persoonlijke zaken en trekjes er niet meer toe doen en ook niet storend zijn. Dat, Dat is het mooiste wat er is!” (een deelneemster)
Dit alles leidt tot het versterken van de betrokkenheid en het engagement. Het wordt duidelijk dat we bezig zijn met iets dat echt wel belangrijk is. Iets dat de moeite is om zich aan toe te wijden.
